Miyerkules, Oktubre 11, 2017

PAGHIHIGANTI NI BARBARA




 PAGHIHIGANTI NI BARBARA
NG : Malikhaing Makata



Marahil ang pinaka magandang regalo ng Panginoon ay ang buhay ng isang tao. Buhay na dapat ingatan at alagaan. Pero paano kung bigla itong mawala at bumalik upang maghiganti dahil sa isang nakaraan na pangyayari? Handa kabang harapin at at itoy labanan?, At dito nagsisimula ng makapanindig balahibong kwento na makakapagpa-antig sa inyong puso.

“Papa bili ka ng bagong dress yong cute ako” nahinto ang aking pagmumuni sa isang sulok ng biglang lumapit ang aking nagiisang anak. Ang naging pinakamagandang regalo ng Panginoon sa akin dahil hindi ko inaakala na ako ay magiging ama. “papa sige na yong kulay as—“hindi ko na sya pinatapos at  agad ko syang kinarga at ningitian ng ubod tamis waring sumasang aayon sa kanyang  hiling.
“Papa please” wika ng aking anak at dahil sa kacute tan ng anak ko hindi na ako ng alinlangan na kilitin sya.
“Honey anong nangyayari dyan” biglang wika ng aking pinakamagandang kabiyak. Sya si Fe ang aking  asawa. “Mama si papa po oh kinikiliti ako, mama sama ka sa amin”sabi ng aking anak at mabilis namang lumapit si Fe sa amin at nakisali. Ako si Robin  de los Santos at ito ang aking kwento .Ganito kami kahit simple lang ang pamumuhay, napakasaya parin ng aking pamilya  at sadyang mahal na mahal ko ang aking mag ina. Ngunit randam kong may kakaiba, alam kong may mali at yon ang aking iniwasan na maramdaman. Dahil nitong nakaraang mga araw, may presensyang ligaw akong naramdadam na para bang ako’y hinahaplos-haplos  ng hangin at may bumubulong kaya’t balahibo ko’y tumitindig. May isa pang pagkakataon  na akoy’ nanaginip na ako at ang aking mag ina ay magkasama sa baybayin napakasaya ko sa oras na iyon ngunit bigla silang nawala at nakita ko na lang sila na nakahandusay sa sementeryo na duguan at may isang babaeng pamilyar na biglang nagpakita at nanlilisik ang mata  para bang isang totoo. Mabuti na lang ginising ako ni Fe at don nya tinanong kung ano ang aking napaginipan dahil narinig nyang sumisigaw at nakita nyang umiiyak ako. Ngunit hindi ko nalang sinabi ang aking napaginipan kay Fe dahil ayaw kong mag alala pa sya. Nagpasalamat nalang ako sa Panginoon pagkat panaginip lang ang lahat.Lumipas pa ang ilang araw at mas lumala pa ang mga bagay na makapanindig balahibo. Dahil noong nakaraang  gabi nais kong magbawas dahil sa naparami ang aking kain. Pagpasok ko palang parang may galit na ang ilaw sa akin at ito’y  namamatay- matay ngunit di ko na ito pinansin at nag patuloy sa aking ginagawa at sa kabutihang palad nailabas ko lahat. Papunta na sana ako sa lababo upang maglinis ng kamay ngunit bigla kong natutop ang aking bibig at naupo sa sahig dahil sa aking nabasa .Isang mensaheng nag paropok sa  aking damdamin agad akong lumingon lingon baka sakaling makita ang may kakagawan ngunit, niloloko ko lang ang aking sarili dahil alam kong ito’y di kayang gawin ng isang ordinaryong tao gusto ko sanang isipin kong sino ngunit naninindig ang aking balahibo. Nilakasan ko ang aking damdamin at pumunta sa salamin pagkat nais ko itong linisin, akala ko’y isang ordinaryo lamang iyon na sulat ngunit tuwing binubura ko ito laging bumabalik sa dati, nakasusolasok ang amoy ng dugo na syang ginamit sa pagsulat ng mensaheng “ Mamamatay ka, at ang pamilya mo” nais ko sanang tumakbo at umiyak ngunit hindi ako nawalan ng pag asa at pinikit ko ang aking mga mata at nanalangin sa Panginoon, matapos ang ilang minuto, aking idinilat ang aking mga mata at laking pasasalamat na biglang nawala.
Hindi lang ito ang makapanindig balahibo na nangyari sa akin. Akoy natutulog noon at dahil sa umiiba ang temperatura ng aking silid. Ito’y nagiging malamig, inoff ko ang aircon at pabalik na sana ako sa aking kama ng biglang may isang babaeng mataas ang buhok, duguan ang mukha nanlilisik ang mga mata at nakaitim ang damit ang sumakal sa akin at hinaharangan ang aking paghinga parang may sinasabi sya ngunit hindi ko ito maiintindihan, alam kong malapit na kong mamatay at sa huling pag sira ng aking mata nakita ko ang malademonyo nyang tawa, Ngunit bigla akong nagising at napahawak sa aking leeg, hinahabol ang aking paghinga dahil parang totoo lahat, pero ng mahinuha ko na nanaginip pala ako sa aking panaginip isang malaking hininga ang aking pinakawalan at kinapa kapa ang dibdib.
Hindi nagtatapos doon ang mga pangyayari dahil mas lumalala ito.  Kung noon hanggang panaginip at mensahe lang sya ng paparamdam ngayon harap harapan ko na syang nakikita. Alas dose ng gabi at papa uwi na ako galing sa trabaho, natagalan ako ngayon dahil kaylangan kong mag overtime para sa mag ina ko. Dali-dali akong naglakad sa side walk pagkat ako na lamang mag isa, nais ko sanang mag taxi pero ewan ko ba, ni isang taxi walang dumaan. Tiniis ko nalang at nag patuloy, sa una naging maganda pa ang aking paglalakad ngunit ng lumaon isang napakalamig na hangin ang para bang humaharang sa akin, agad akong lumingon lingon ngunit wala namang tao, kaya pinagtuloy ko ang paglalakad.  Noong gabi rin yon ang mga aso ay walang humpay kong umalolong at para bang ng papahiwatig babala, hindi ko nalang ito pinansin dahil baka gutom lamang ang mga yon. Mabigat ang aking mga paa humahakbang patungo sa bahay, parang nagkaroon ako ng kaginhawaan dahil nakikita ko na ang aming bahay, ngunit bigla akong napa atras nang ang babaeng nasa aking panaginip ay nakahandusa’y sa kalsada, akala ko ito’y tulog ngunit bigla nitong inimulat ang kanyang mapupulang mata at diretsong tumayo at may ibinulong sa aking tenga ”bantayan muna ang pamilya mo dahil uunahin ko ang iyong asawa at isusunod ang iyong munting prinsesa, dahil maniningil na ako, Robin, hahahahaha” naninigas ang aking katawan na para bang na estatwa ako, huli na nang lumingon ako dahil wala na sya, parang bula na naglaho. Kaya naman bago pa ako mahimatay sa takot na mawawala ang aking mag-ina, tumakbo na ako at agad tinahak ang aking bahay. Pag pasok ko palang agad kong pinuntahan ang aking mag ina sa kanilang silid, at agad akong napayapa ng makitang mahimbing silang natutulog, dagli kong nilapitan sila at iniwan ng halik sa kanilang noo na simbolo ng aking pagmamahal.Simula noong pangyayari na nakita ko sya, lagi na akong balisa at parang wala sa mundo. Malapit ng sumabog ang aking utak at tenga dahil paulit ulit ang kanyang boses sa kaluluwa ko. Sa aking pag iisa may biglang gumambala, agad kong kinuha ang aking telepono at dahil unregistered ang numero hindi ko ito sinagot, ngunit muling tumonog ang aking telepono at dahil nakukulitan na ako ito’y aking sinagot. “Hello sino toh?” agad kong bungad sa kong sino man tong tumawag,.“Bro kumusta kana, ako to si Dennis yong partner in crime mo sa High School” sabi ng nasa kabilang linya, agad akong nabigla dahil mahigit 15 taon na kaming walang komunikasyon, oo kilala ko sya at kilala nya ako.
“oh kamusta kana bro, hindi kana nagpakita simula mangyari yon ah” bulaslas nya.
“pamilyado na ako dennis, wag munang eh ungkat Dennis, tapos na yon” sabi ko naman. “bakit bro di kaba makokonsensya? Matapos ang ginawa mo, wag ka ngang mag angel angelan dyan ?” anas nya.“Ha? Bakit ganyan ka makapagsalita Dennis ano bang nagyari” balik na sabi ko sa kanya.“ha! Iba ka talaga Robin matapos mong babuyin at pagsamantalahan ang ating napakabait na klasmate noon sa damuhan na si Barbara, mag wawalang kasalan ka” galit nyang sabi sa akin.“bakit mo yan sinasabi dennis?, eh sa gusto ko sya eh, tsaka masyado syang pakipot dennis, yong lumalaban pero gusto naman pala, kaya wag kang mag galit galitan Dennis dapat hindi mo nayan inungkat pa , may mga pamilya na tayo at alam kong may pamilya nadin ngayon si Barbara” sabi ko naman, na may pangangaral na tono.“ha! dyan ka  nagkakamali Robin dahil patay na ang sinasabi mong may pamilya ngayon Robin, pinatay nya ang sarili nya Robin dahil nag bunga ang yong ka babuyan at itinakwil sya ng kanyang magulang, namuhay syang mag isa Robin, at namatay syang mag isa, ni hindi nga sya na bigyan ng libing dahil walang pamilyang kumuha sa kanyang mga labi Robin yan ang naging resulta ng ka gagoha----“ hindi ko na natapos ang kanyang sasabihin dahil bigla kong nabitawan ang aking telepono at na tutop ng aking bibig, kusang dumaloy ang mga luha ngayon sa aking mga mata at parang kay bigat ng aking dinaramdam ,konsenya, pag sisi, ang syang kumakain sa aking kaluluwa . Nabigla na lang ako ng biglang bumukas ang pinto kahit walang tao isang napaka lamig na hangin ang bumabalot sa bahay at sa aking pag kabigla ng makita ko ang nakasulat sa salamin na “ one down” agad akong kinabahan at biglang tumonog ang aking  telepono. Dali dali ko itong sinagot pagkat may kutob na ako.“Hello, galing po to sa Saint Vincent naaksidente po ang iyong asawa at ito po ay ng hihingalo na, palagi nya pong sinasambit yong pangalan mo—“hindi ko na tinapos at agarang pumunta sa nasabing ospital.
Lumuluha ang aking mga mata habang hinahanap ang aking asawa, ginawa ko ang lahat upang makita sya at nakita ko nga ang aking asawa na nakahandusay sa isang kama, duguan malamig ang katawan, wasak ang mukha, lumalabas ang bunbunan at may mga luha ang mga mata. Parang tumigil ang lahat at napakabagal kong dumating sa kanyang bangkay parang lutang at wala ako sa sarili, ngunit ng  maabot ko ang kanyang kamay doon ko na naibuhos lahat ng aking pighati, pinilit ko ang mga doctor na gamotin si Fe ngunit umiling lang sila, wala akong nagawa, unti unti pinapatay ang aking puso tuwing nakikita ko ang aking walang buhay na asawa, alam ko na kong sino ang may kakagawan nito, gusto ko sana syang patayin ulit ngunit may naging kasalan din ako kay Barbara, lalo pa ngayon na nakikita ko sya sa isang sulok ng ospital na tumatawa na parang nagwagi at may sinasabing “ Anak mo na ang kasunod Robin haha” hindi ko na matiis at nilapitan ko sana sya ngunit bigla itong nawala. Alam kong isusunod nya ang aking anak at yon ang di ko hahayaang mang yayari.  Daglian akong lumabas sa ospital at kumaripas papunta sa bahay dahil alam kong nandon na ang aking anak galing eskwela, wala na akong paki kong ano ang aking itsura dahil mas importante ang buhay ng aking anak. Kailangan kong unahan si Barbara dahil ang anak ko nalang ang natitira sa ngayon. Pag pasok ko palang binalot na ako ng katahimikan at lamig, alam kong nandirito na si Barbara, nilibot ko ang aking paningin upang mahagilap ang aking anak ngunit wala sya sa sala. Kaya tumakbo ako sa kanyang silid, naginginig ang aking kamay sa pagpihit ng pinot pagkat ayaw kong isipin na walang buhay ng aking anak ang aking madadatnan, naunahan na ako ni Barbara. Nang mabuksan ko ang kwarto  tumambad sa akin ang isang batang naka higa sa kama at sa ulohan nito isang magaspang, puno ng dugong mga kamay ang humahaplos sa buhok ng aking anak biglang pumatak ang aking mga luha dahil sa takot at nginig. Biglang nag angat ng tingin sa akin si Barbara at parang sinasabi nyang hawak ko na ang anak mo Robin at malademonyong ngiti lamang ang makikita sa kanya, ng walang ano anoy bigla syang tumayo at sasakalin nya na ang aking anak ngunit nasabi ko pang “Wag! Barbara,maawa ka Barbara wag munang idamay ang anak ko Barbara ako na lang, ako nalang Barbara” lakas kong hiling sa kanya kasama ng pagmamakaawa ngunit mas nakita kong mas magagalit sya at sa unang pagkakataon nagsalita sya sa akin na hindi sa bulong, o panaginip.” Ha! Bakit Robin? Masakit ba Robin?, hindi ka dapat masaktan dahil wala kang puso Robin, ginahasa mo ako na parang hindi tao, binabuy mo ako Robin, dahil sayo nawala lahat ng pangarap ko, dahil sayo tinaboy ako ng magulang ko, hindi nila ako trinatong anak Robin, dahil sayo kinitil ko ang buhay ko” sumbat ni Barbara sa akin makikita kong galit na galit at sakit sa kanyang mga mata, lumuhod na ako na umiiyak din at sinabing “ Patawarin mo ako Barbara, hindi ko alam na pinatay mo ang yong sarili, patawad sa pag gawa ng kababuyan sa iyo Barbara, kaya ako na lang Barbara, ako nalang ang patayin mo Barbara, waglang ang anak ko Barbara, hindi pa ba sapat na pinatay mo na ang asawa ko Barbara, wag na ang anak ko Barbara, maawa ka,” tanging naging hagolhul ko .“Hindi sapat ang buhay ng asawa mo Robin, kulang pa iyon, dahil sayo namatay ang anak ko, hindi mo ako pinanindigan, kaya kukunin ko din ang iyong pinakamamahal na anak Robin” at ng walang  ano anoy bigla nyang sinakal sa ere ang aking anak, bigla nagising ang aking anak at itoy nahihirapan ng huminga, agad ko sana syang kukunin ngunit may humarang sa akin, hindi ako makalapit sa kanya, napakasakit bilang ama na makikita mong nasasaktan ang yong anak, dinudurog nito ang aking damdamin, ang makita ang mga butil na luhang umaagos sa kanyang mga mata ay nagpapaiyak sa aking puso.
“Ano Robin, masakit ba ha? Ganito kasakit Robin nong binaboy mo ako at pinagsamantalahan mo ako,,, hahaha sa wakas makakapag higanti narin ako Robin, hindi kita papatayin dahil gusto kong maranas mo lahat ng pighati at nang magsisi ka sa tanang buhay mo,, hahaahh”.. sambit ni Barbara.Hindi ko na lubos maintindihan ang sinasabi ni Barbara dahil pinapatay ako sa aking nakikita, ang aking anak ay walang kalaban laban, “Pa—pa, tu—lu—ngan,,, mo ako” pilit na sabi ng aking anak , ang kanyang luhaang mga mata lalong pumapatay sa akin, sadyang lahat ng magagandang alala  namin ay inaalala ko kasama ang pag aagos ng aking mga luha at napakasakit na masasaksihan ko ang pagkawala nya,,, “ maawa ka Barbara, maawa ka, wag ang anak ko, bata iyan Barbara, maawa ka...” kahit pa hagulhul nalang ang nangibabaw ay nakikiusap parin ako sa kanya,,,
ngunit sadyang puno na ng paghihiganti ang kanyang puso “ hindi Robin, papatayin ko na ang anak---“hindi nya ito natapos pagkat biglang hinaplos ng aking anak ang mukha ni Barbara at kahit di na kaya ng aking anak na magsalita kanyang pinilit para lang masabi kay Barbara na” s—g-e na—po pa-ta-wa-rin nyo –na po—si papa” mas lalo akong humahagolhol at yumuko nalang ako dahil ayaw kong makita ang kanyang pagkawala ngunit nabigla ako ng marinig kong umiiyak si Barbara at yinakap ang aking anak, umiyak sya ng umiyak at panay naman ang punas ng aking anak sa kanyang mukha,,
“ Patawad, patawad Rose patawad dahil na puno ng paghihiganti ang aking puso, hindi ko man lang inisip na maaring makasira na naman ako ng buhay, patawad Rose,,” biglang pagpaumanhin ni Barbara sa aking anak, at agad nya itong niyakap.“Robin patawad sa aking panggugulo, patawad at umabot pa ang lahat dito” sabi nya sa akin.“Ako ang dapat humingi ng tawad Barbara, patawad sa lahat ng aking ginawa, patawad talaga, sana ang kaluluwa mo’y matahimik na at wag kang mag aalala, ipapa libing ko na ang mga labi mo at dadalawin kita palagi sa iyong puntod Barbara,” taos puso kong sabi sa kanya.“Maraming salamat Robin, tatandaan ko ang sinabi mo kundi mumultohin kita,, haha btw salamat at malalagay na sa tahimik ang aking kaluluwa salamat” sabi ni Barbara na may ngiti sa mga mata.Mukhang aalis na sya pagkat natatanaw na namin ang isang liwanag galing sa itaas , sanay maging matahimik ang kanyang kaluluwa roon.“Paalam Robin, paalam Rose” huling sambit nya“Good bye po ate Barbara mag ingat ka po papunta don” sabi ng aking anak, at bilang tugon ni Barbara, hinarap nya ang aking anak at niyakap bago sya tuluyang lumayo sa amin at sumama sa ilaw.Makalipas ang 5 buwan naging mapayapa ang pamumuhay ng aking anak at sa akin . Tanggap na naming wala na si Fe, dahil sa Car Accident at ngayon papunta nga kami ng anak ko sa sementeryo upang syay dalawin.“Papa, ali kana nag hihintay na sila don” sabi ng anak ko.“bakit dalawa ang dala mong bulaklak Rose ?” tanong ko sa aking anak.“Basta papa ali kana” tanging sagot ng aking anak, mabilisan nga kaming pumunta doon, kong noon pag ako’y dumadalaw dito laging takot ang humahaplos sa akin ngunit ngayon payapa ang laging yumayakap sa akin dito.
“Pa, wag kanang matulala, sige na ilagay na natin yong mga flowers” natawa nalamang ako sa aking anak dahil sa kakulitan nito, kaya naman nilagay na namin ang bulaklak sa puntod ni Fe,
“Papa doon naman tayo sa puntod ni ate Barbara” agad kong nilingon ang aking anak at tumalima naman ako sa sabi nya. Pinuntahan nga namin ang bagong puntod ni Barbara at inalayan namin ng bulaklak at habang inilalagay ko ang bulaklak, labis akong masaya pagkat natupad ko ang pangako sa kanya, at alam kong nasa matahimik at mabuting lugar na si Barbara......

  Members:
Josie Rheza Reyes
Eunerose Orevillo
Joyce Balaguer
Jinalyn Nugal
Diana Ogayon



Walang komento:

Mag-post ng isang Komento